រឿង ដៃ ជើង និង មាត់ ច្រណែននឹងក្រពះ (បទពាក្យប្រាំពីរ)
ថ្ងៃមួយដៃជើងនិយាយថា ពួកយើងធ្វើការហត់នឿយក្រៃ បែរមើលទៅមាត់មិនធ្វើអ្វី រង់ចាំតែឆីអត់ជួយសោះ។ ជើងថាពីព្រឹកទល់ព្រលប់ ខ្ញុំដើរចរច្រប់គ្មានពេលលស់ ធ្វើការរាល់ថ្ងៃមិនអោយខ្ចោះ ទៅនេះទៅនោះឥតស្រាកស្រាន្ត។ ដៃថ្លែងថាខ្ញុំក៏មិនស្ងៀម ភ្ញាក់ពីព្រហាមលុបលាងប្រាណ សម្អាតរូបកាយរួចហើយបាន ចាប់កាន់ចំណីបញ្ចុកមាត់។ មាត់លឺដូច្នោះក៏ឆាប់ឆ្លើយ អ្នកយល់ខុសហើយខ្ញុំក៏ហត់ រាល់ថ្ងៃហាស្តីយ៉ាងទៀងទាត់ ចំណីគ្រប់ម៉ាត់ខំទំពា។ បើថាដូច្នោះចុះអាហារ បានទៅនរណាទទួលវា ដៃហើយនិងជើងសួរព្រមគ្នា មាត់ថាវាធ្លាក់ទៅក្រពះ។ ក្រពះនេះមិនដែលធ្វើអ្វី ខ្ជិលច្រអូសក្រៃមិនអៀនខ្មាស ...